Czy wiesz, że...
Nazwa szczeliny odbytu wywodzi się z obrazu klinicznego związanego z owrzodzeniem, a nie ze szparowatym ubtykiem śródnabłonkowym. Szczelina ma kształt szczelinowaty tylko podczas zaciśniętego odbytu. Rozciąga się zazwyczaj od linii grzebieniastej do linii skórno-odbytowej. W 75-90 % położona jest na spoidle tylnym, w pozostałych przypadkach umiejscowiona jest na spoidle przednim lub rzadziej w sektorach bocznych. Wyróżniamy szczelinę ostrą, która powstaje nagle podczas defekacji oraz przewlekłą, która jest następstwem nadkażenia i utrzymywania się przewlekłego stanu zapalnego
Główne objawy kliniczne: bardzo silny ból w kanale odbytu związany z defekacją, trwający od 30 minut do kilku godzin po oddaniu stolca, obecność żywoczerwonej krwi na stolcu lub papierze toaletowym, świąd odbytu, obecność wydzieliny z odbytu.
W leczeniu zachowawczym możemy zastosować:
- preparaty zmniejszające częstość i nasilenie zaparć,
- preparaty zmniejszające napięcie zwieracza wewnętrznego kanału odbytu,
- toksyna botulinowa (toksyna jadu kiełbasianego),
- blokery kanału wapniowego.
Jeżeli leczenie zachowawcze okazuje się nieskuteczne należy przeprowadzić leczenie operacyjne – boczną sfinkterotomię. Zabieg polega na częściowym przecięciu zwieracza wewnętrznego oraz wycięciu szczeliny i oddaniu materiału do badania histopatologicznego.