Pozostałe zabiegi

Zabieg polega na wycięciu fragmentu dziąsła pokrywającego koronę wyżynającego się zęba. Zwykle wykonywany jest przy utrudnionym wyżynaniu zębów ósmych.

Ropień powstaje w przebiegu infekcji, gdy zainfekowana miazga w komorze i kanale zęba ulega rozkładowi i tworzy się wydzielina ropna, która nie ma gdzie odpływać. Ropień, który nie pęknie lub nie zostanie odbarczony, może doprowadzić do ogólnoustrojowej infekcji, co poważnie zagraża zdrowiu i życiu.

Jeżeli nie można wyleczyć zęba kanałowo, a posiada on zmiany chorobowe w kości otaczającej korzeń, które dają dolegliwości bólowe, często jedynym sposobem uratowania go jest resekcja wierzchołka korzenia-czyli usunięcie wierzchołka korzenia zęba oraz usunięcie zmian zapalnych. Zabieg polega na nacięciu błony śluzowej w okolicy wierzchołka korzenia, wycięciu okienka kostnego, odcięciu chorego wierzchołka i szczelnym wypełnieniu kanału korzenia oraz okienka kostnego preparatami kościotwórczymi. Błona śluzowa zostaje zaopatrzona szwami, które usuwa się po 7 dniach. Do roku po zabiegu Pacjent powinien pozostawać pod kontrolą. Po 3 miesiącach widoczna jest zwykle na RTG odbudowa kości. Efekt zabiegu można w pełni ocenić po 1 roku.

Wędzidełka warg i języka to pasma tkanki łączące wargę lub język z wyrostkiem zębodołowym, z którymi wiążą się nierzadko nieprawidłowości takie jak: wędzidełka położone zbyt blisko zębów, zbyt krótkie lub grube, mające szkodliwy wpływ na przyzębie, estetykę uzębienia, ustawienie zębów czy utrzymanie protez ruchomych.

U dzieci plastyka zbyt krótkiego wędzidełka np. języka pozwala na uzyskanie prawidłowej jego ruchomości i zapobiega rozwojowi wad wymowy.

Zabieg dotyczy w większości przypadków kłów. Zaburzenia wyżynania spowodowane nieprawidłowym kierunkiem położenia zawiązka zęba, zbyt małą szerokością szczęki lub urazem w wieku dziecięcym, powoduje konieczność ortodontycznego wprowadzenia zęba do łuku. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu, polega na określeniu położenia zęba na podstawie diagnostyki radiologicznej, a następnie chirurgicznym odsłonięciu („odnalezieniu go”) i przyklejeniu zamka ortodontycznego. Dzięki siłom ortodontycznym, ząb taki ma szansę po około 15-24 miesiącach znaleźć się w prawidłowej pozycji łuku zębowego.

Nie w każdym jednak przypadku możliwe jest sprowadzenie zęba zatrzymanego do łuku zębowego. Uwarunkowania anatomiczne, niekorzystne położenie zęba zatrzymanego w stosunku do zębów sąsiednich, może doprowadzić podczas próby jego ustawienia na prawidłowej pozycji, do resorpcji (zaniku) korzeni tych zębów. Wyklucza to celowość zastosowania procedury leczenia ortodontycznego, zakładającego sprowadzenie zęba zatrzymanego do łuku zębowego.

W przypadku gdy sprowadzenie zęba zatrzymanego do łuku zębowego jest zbyt ryzykowne dla zębów sąsiednich, lub gdy działania chirurgiczno-ortodontyczne nie przynoszą pożądanych efektów, wskazane jest usunięcie zęba zatrzymanego, wraz z niezbędną regeneracją kostną (np. preparatem kościozastępczym Bio-Oss), a następnie wszczepienie implantu zębowego.